Ofiary nigdy dość

Ofiara znanego boksera i innych wymienionych w tym tekście nie poszła na marne. Oto od wczoraj obowiązuje art. 9 par. 4 kkw. Nie wiem czy posłowie ten tekst czytali, czy sami na to wpadli, w każdym razie składając wniosek o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności możecie już wnosić o wstrzymanie wykonania wyroku do czasu rozstrzygnięcia o odroczeniu. Sąd może to zrobić „w szczególnie uzasadnionych wypadkach” i jeśli się wam uda, to odpada problem znalezienia bezpiecznej kryjówki pomiędzy wyznaczoną datą stawiennictwa w zk, a terminem posiedzenia w przedmiocie rozpoznania wniosku o odroczenie wykonania kary. Pamiętajcie, że regulacja ta przyda się wam również w przypadku wniosków o orzeczenie dozoru elektronicznego. Bohaterka tego tekstu uniknęłaby lęków i nieprzyjemnych perturbacji, gdyby art. 9 par. 4 kkw obowiązywał wcześniej (a sąd był łaskawy).

Nie wiadomo czy „szczególne okoliczności” z art. 9 par. 4 kkw, będą tymi „szczególnymi okolicznościami” o których mowa w art. 263 par. 2 kpk (wówczas przytrafiałyby się prawie zawsze).  Wszystko zależy od waszej pomysłowości, więc kto składa wniosek o odroczenie, niech próbuje wstrzymać wykonanie do chwili rozstrzygnięcia.

Nowelizacja kkw wymaga niestety dalszych ofiar. Zmieniono art. 161 wprowadzając par. 4, zgodnie z którym osoby odbywające dłuższe kary pozbawienia wolności  (ich suma musi przekraczać3 lata) mogą składać wnioski o warunkowe przedterminowe zwolnienie co 6 miesięcy (dotychczas co 3).  Problem ze skazanymi, których wnioski rozstrzygane w ostatnich miesiącach 2011 roku okazały się nieskuteczne. Czy kolejny raz mogą występować po sześciu  miesiącach, czy po trzech? W ustawie zmieniającej kkw jest przepis przejściowy – art. 10, stanowiący jedynie, że nowe przepisy stosuje się do orzeczeń, które stały się wykonalne przed dniem jej wejścia w życie. Nie rozstrzyga to jednak chyba problemu czy sześciomiesięczne interwały pomiędzy wnioskami o warunkowe przedterminowe zwolnienie mają zastosowanie dopiero w przypadku postanowień wydawanych po 1 stycznia 2012, czy również do tych wcześniejszych. To drugie rozwiązanie byłoby raczej niekonstytucyjne, bo przecież ustawa zmieniając kkw miała zaledwie półtoramiesięczny okres vacatio legis, więc wielu z tych, którym nie powiodło się w listopadzie i grudniu 2011, nie przewidywało nawet, że kolejny raz będą mogli wystąpić z wnioskiem za pół roku. Gdyby to wiedzieli, to być może w ogóle nie podejmowaliby żadnych starań.

Problem jest krótkoterminowy  i być może SN nie będzie miał okazji się nim zająć. Na pewno brak jednoznacznego rozstrzygnięcia pociągnie za sobą trochę ofiar, jednak ich los – inaczej niż w przypadku wspomnianego na wstępie sportowca – nie będzie miał większego wpływu na ustawę.