Występ

Przy wejściu powiedzieli mi, że jest wariatka, ale nie otrzyma mikrofonu, a rozłożone przez nią materiały cichaczem usunęli. Tak im kazali. Pomyślałem, że odcięcie wariatów od mikrofonu niewątpliwie podnosi rangę imprezy. Informacja ta dodatkowo mnie jednak zdeprymowała, bo  nie dość, że trzeba coś powiedzieć publiczności złożonej z ludzi, których pozycja zawodowa i społeczna była dalece wyższa od mojej, to jeszcze organizatorzy z góry wykluczyli głos zwykłych obywateli. Liczą się tylko fachowcy, więc innym, w każdej chwili mikrofon mogli odciąć. Perspektywa była zatem jeszcze bardziej ponura niż adwokacka codzienność.

Musicie wiedzieć, że nie jest łatwo występować na takim forum. To zupełnie coś innego niż opowiadanie historii aplikantom czy uczestnictwo w czymś zbliżonym do telewizyjnego tokszołu w ramach UPP. Wnioski z tego doświadczenia płynął takie, że niczego nie wolno się lękać, a informacje o pozbawionych głosu wariatach nie powinny wyprowadzać z równowagi. Po tym forum wydaje mi się, że kolejna próba wyszłaby lepiej i gotów  byłbym się w kulminacyjnym momencie  rozebrać dla zaakcentowania własnych racji.

Nawet bez sięgania do tak skrajnych form prezentacji poglądów prawnych, nieśmiałe me wystąpienie spolaryzowało stanowiska – przynajmniej moich - kuluarowych rozmówców. Jak się okazuje większość popiera tezę, że Sąd Najwyższy stworzył imperium zła rozszerzając granice prawa do obrony w sposób chyba niespotykany w naszym kręgu kulturowym (ostatecznie wszyscy „jawni” dyskutanci wypowiadali się w podobnym tonie, przy czym dyskutant dr M. Bielski wypowiedział się tak fachowo, potoczyście i ładnie, że nikt go nie zrozumiał, przez co niesprawiedliwie nie dostał oklasków, zaś wypowiedzi dyskutantki  dr Małgorzaty Kardas nie zrozumiałem tylko ja, co na szczęście oklasków jej nie pozbawiło).  W kuluarach wyrazy dezaprobaty dla tego poglądu płynęły w zasadzie wyłącznie ze strony obrońców, co wydaje się jednak dziwne. Wszak obecnie muszę lojalnie informować sprawców przestępstw słuchanych w  charakterze świadków, że mogą bezkarnie kłamać, nie zważając na treść art. 183 kpk. Udzielając pomocy prawnej w sprawie o kradzież, czy drobne pobicie nie ma z tym większego problemu. Co jednak gdy stała się naprawdę poważna krzywda? Jak pokrzywdzony nie żyje? Może przeceniam swoje umiejętności tworzenia fikcji, ale konsultując zeznania zgodnie z duchem licznych wypowiedzi SN, działając na przedpolu procesu karnego w fazie in personam, czynię jawne zło. Nie chciałbym, ale nieuczciwym byłoby zatajenie przed klientem aktualnej linii orzeczniczej  SN.

Bez względu na to jak się udało, ten występ miał sens (z mojej perspektywy). Po pierwsze przy okazji kolejnej podobnej imprezy mogę występować nawet przebrany za kota, bo nabrałem śmiałości, po drugie zaś po wszystkim podeszła  do mnie pani sędzia, która czasem krzyczy  i powiedziała, że po tym wystąpieniu: „na pana nigdy już nie nakrzyczę”. I to była obietnica najdziwniejszej nagrody jaką kiedykolwiek w  życiu otrzymałem.

II Forum Karnistyczne  odbyło się 27.1.2012 gromadząc kilkuset naukowców, praktyków, studentów i jedną panią, której ulotek nie mieliśmy okazji przeczytać.