Nadejdzie ciepły dzień, w którym mieszkańcy Tarnowa zburzą więzienie. To nie będzie zdarzenie gwałtowne. Żadnych wrzasków, podkładania ognia, tryumfalnego uwalniania skazańców. Żadnych aktów zemsty. Żaden z prezydentów Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej nie otrzyma kluczy do bramy. To będzie zdarzenie całkowicie zwyczajne: po południu, po pracy, po wizycie na działce, po całym dniu majsterkowania przyjdą dzieci, dorośli, starcy i zburzą więzienie.
Skazani leniwie rozejdą się po okolicy. Zrelaksowani strażnicy wyruszą w poszukiwaniu nowej pracy. W mieście sczezną dilerzy, duchy z pustostanu po ostatnim sklepie z dopalaczami znajdą ukojenie, a peżoty wyspowiadają się i przystąpią do komunii świętej. W wieczornych wiadomościach rządowa telewizja wyemituje ciepły reportaż o mieszkańcach Tarnowa, którzy zburzyli więzienie.
