Korzenioplastyka

Powiedziała, że na tego bloga nic nie napisze. Bo ten blog jest złem. Przez nią musiałem wziąć udział w korporacyjnym konkursie, pisać zgodnie z regulaminem, wymaganą czcionką, w określonej objętości. Musiałem, bo współautorstwo to jedyna w pełni satysfakcjonująca forma kontaktu z drugim człowiekiem.

Wkroczyłem tym samym w Wielkie Imperium Kultury, Rozrywki i Integracji adwokatury polskiej. To poruszające, że duch niegdysiejszego Józka Tomczyka Kurosawy nawiedza tak ochoczo przedstawicieli zawodu. Uprawiają wówczas wszelkie formy aktywności twórczej: malują, rzeźbią, fotografują, piszą, lepią, oddają się korzenioplastyce.

Niestety chałupnicza działalność artystyczna adwokatów tej ziemi sporadycznie prezentowana jest szerszej publiczności. Nawet Dni Kultury Adwokatury Polskiej (właśnie trwa trzecia edycja) to – wbrew nazwie – prezentacje zawodowych artystów, na których adwokaci mogą co najwyżej melancholijnie patrzeć. Tymczasem powinna być to okazja do ukazania społeczeństwu prawdziwego, wrażliwego oblicza adwokata polskiego. Niech zatem nawiedzą Kraków adwokackie teatry amatorskie, zespoły śpiewacze, wszelkiego rodzaju malarze i sympatycy niełatwej sztuki kształtowania korzeni.

Impreza powinna się jednak odbywać pod nieco zmodyfikowaną nazwą: najniższe pasmo poczytalności.