Tramwaj bez przedziału

Hemingway uważał podobno, że są tylko trzy rodzaje sportów: wspinaczka, walki byków i wyścigi samochodowe. Reszta to gierki. Wziąłem udział w jednej z nich.

Współorganizatorem był samorząd adwokacki, Znany Sportowiec miał przeprowadzić rozgrzewkę dla adwokatury polskiej, część terenu miała być wydzielona jako „strefa adwokata”. Trochę się bałem.

Najbardziej tego, że będzie tramwaj z przedziałem „Nur für Deutsche”, że kilka tysięcy uczestników Biegu Powstania Warszawskiego pomyśli, że bufony, że mają swój, lepszy kawałek trawy, a być może – i to byłoby kiepskie – swoją strefę startową z przodu. Jeśli ktoś zrezygnował ze startu z powodu podobnych obaw, to trzeba powiedzieć: nie lękajcie się.

Ta specjalna strefa była ukryta. Nie rzucała się w oczy, nie kłuła, a jednocześnie można było w niej prowadzić życie towarzyskie (co nie byłoby łatwe wielotysięcznym tłumie), leżeć na ziemi, gawędzić. Najważniejsze jest jednak to, że – sam słyszałem – Prezes NRA rzekł Znanemu Sportowcowi, że nie wciskamy się przed tłum. Jesteśmy z nimi. Przepychając się byłem szczęśliwy.

Trzeba jeszcze powiedzieć, że aplikanci warszawscy zorganizowali coś o nazwie „party after finish” w miejscu tandetnym, a zarazem pozbawionym czaru tanich tancbud (prawdopodobnie było to miejsce prestiżowe, drogie). Dzięki temu spędziłem noc w dobrym towarzystwie, wraz z nim salwując się natychmiastową ucieczką z tego lokalu, w którym nie było nadziei  na miłość. Okazało się, że nie taki diabeł straszny.

Okazało się też, że jestem starym człowiekiem, który wciąż może. Pokonać wielu młodszych samców.