Ręka Boga

Myślicie pewnie, że art. 439 par. 1 pkt. 1 w zw. z art. 40 par. 1 pkt. 5 kpk nigdy nie może zaważyć o skuteczności kasacji. Wydaje się wam, że jak ktoś występował w sprawie jako prokurator, to potem nie będzie sędzią. Tymczasem taka historia właśnie się przytrafiła i to w sprawie całkiem poważnej, bo dotyczącej zabójstwa.

Proces toczył się przez wiele lat, dotyczył wielu złych postępków, występowało w nim wielu oskarżonych. W roku 2003 na posiedzenie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania przyszedł prokurator.

Był to prokurator „przypadkowy”, nie będący referentem sprawy. Zapewne nie musiał się bardzo starać o przedłużenie aresztów, bo liczne zarzuty z art. 148 k.k. gwarantowały mu zwycięstwo. Niewykluczone, że posiedzenie szybko zapomniał, choć w sumie mało to prawdopodobne, gdyż sprawa była i głośna i wyjątkowa (właśnie z uwagi na ilość zarzutów zabójstwa).

Zapadł pierwszy wyrok przed Sądem Okręgowym, złożono liczne apelacje i część z nich okazała się o tyle skuteczna, że spowodowała uchylenie wyroku w zakresie jednego z zabójstw (akuratnie jedynego zarzuconego mojemu klientowi w tej sprawie). Proces rozpoczął się ponownie przed Sądem Okręgowym, a w składzie zasiadł niegdysiejszy prokurator. Posadziła go tam ręka Boga.

Nikt tego nie zauważył, ani obrońcy, ani oskarżeni, ani pozostali członkowie składu w Sądzie Okręgowym, ani też Sąd Apelacyjny. Dopiero po wniesieniu kasacji wykrył to sam klient, najbardziej skrupulatny i najdokładniejszy Władysław Ch.

Dzisiaj Sąd Najwyższy w sprawie IV KK 200/10 uchylił wyroki sądów obu instancji i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. Wiele lat procesu, dziesiątki rozpraw i tomów akt na nic. Pierwsze zwycięstwo w SN, szkoda tylko, że z takiego powodu (i szkoda, że sami tego nie wykryliśmy).