Zmierzch Dżudzitsu Szerszenia

Jednym z zasadniczych mankamentów nowelizacji kodeksu postępowania karnego jest zaniechanie uchylenia rozdziału 46. Tymczasem uprawnienie z art. 406 kpk od lat albo ciąży stronom albo jest wykorzystywane w celach pozaprocesowych (zabarwiona nikczemnym podtekstem chęć wywołania korzystnego wrażenia czy podniesienie samooceny). Równie nieroztropne było pozostawienie art. 453 par. 3 kpk, wszak ten przepis to żywa skamielina, relikt złotych czasów maszyny pisania.

Sporadycznie przytrafia się wprawdzie Dżudżitsu Szerszeń prokuratury, czy adwokatury polskiej, który walczy porywająco i bezinteresownie. Dla tych indywiduów nie sposób jednak zsyłać cierpienia na rzesze mówców poniżonych własnymi wystąpieniami. Trzeba z tym ostatecznie skończyć, szczególnie, że art. 406 kpk to źródło stresu i przewłoki postępowania (irytujące wnioski o odroczenie rozprawy na przygotowanie tych przemówień). Nie czekając zatem na zmianę normatywną proszę próbować dążyć do możliwie zwięzłego prezentowania stanowiska, by codzienną praktyka ośmielić prawodawcę do wprowadzenia zmiany słusznej, aczkolwiek radykalnej. Bardzo pragnę, by wszystkie wystąpienia końcowe brzmiały i trwały jak niegdysiejsze utwory grupy Napalm Death. Wiele z nich już teraz brzmi podobnie.