SIBRO

W poniedziałki na falach Radiofonii można posłuchać najbardziej przegiętej audycji, ze wszystkich jakie słyszałem. Ostatnio było o premierze obrazkowego Lubiewa i w ogóle o wersji bez cenzury, więc przegięcie było jeszcze większe niż zazwyczaj. To jest koło 19tej i ja wtedy śpieszę odebrać dziecko z baletu, ale czuję się jakbym jechał samobieżnym lokalem SIBRO. To jest dobre, ciekawe, facet prowadzący odważny jest i bezkompromisowy.

W życiu sądowym podobnie odważnych i ostentacyjnych facetów nie ma. Sporadyczne plotki nikogo specjalnie nie interesują. Nie znam też przykładów, by polskie, wielkie firmy prawnicze lansowały się jako przyjazne mniejszościom. Temat nie istnieje. Nikt nie czyni ze swych preferencji metody życiowo – zawodowej, co w sumie byłoby głupie, ale kolorowe, interesujące.

Najsmutniejsze jest jednak to, że na marginesie społecznym brak spektakularnych  ujawnień. Jak kto przeczyta Hotel de Dream, to przekona się, że ojcowie założyciele nowojorsko-sycylijskiej rodziny śmiało wchodzili w dziewiętnastowieczny gejowski półświatek, nie obawiając się środowiskowej infamii. Oni byli jednakowoż potężniejsi, co niestety czasem oznaczało smutny koniec ich kochanków. Marzę o gejowskim szefie mafii, przed którym drżałoby miasto.