Ratujcie kulturę RPA

Z ostatnich doniesień medialnych wynika, że zarzut zabójstwa narzeczonej nie wystarcza, by trafić do aresztu w RPA. Może tam, opis czynu musi zawierać informację o konsumpcji ofiary? Może trzeba zabić przez zjedzenie żywej jeszcze ukochanej, a wszystko to na golasa, w płetwach i poruszając się wyłącznie tyłem? A może wystarczy być po prostu biednym i nieznanym, ale to wszędzie sprzyja tymczasowemu aresztowaniu i nie może być uznane za specyficzne dla tego dalekiego kraju. W każdym razie jeśli w sprawach takich jak ta Oscara Pistoriusa, tamtejsi sędziowie korzystają z poręczenia majątkowego, to areszty RPA muszą być bardzo smutne i nieciekawe. 

Bo polskie areszty to dobre, a czasem wesołe miejsca, gdyż nasi sędziowie dbają o dywersyfikację osadzonych. Wsadzają podejrzanych o zabójstwo, ale i o kradzież, czy inne drobne przestępstwo. Jest sprawiedliwie, bo bogaci nie mogą się uratować „kaucją”, a pełny przekrój społeczeństwa zapewnia wymianę myśli i wpływa pozytywnie na kulturę więzienną. Tej kultury jestem zresztą coraz większym entuzjastą i muszę przyznać, że w chwili słabości wykonałem ostatnio nielegalny napis, który – w mojej ocenie – dynamizował dyskusję prowadzoną na jednej z więziennych ścian. W ogóle w jednostkach penitencjarnych przeżyłem mnóstwo miłych chwil i pouczających rozmów, stawiam więc jedną wizytę na Montelupich przeciwko wszystkim romansom świata z najpiękniejszymi nawet dziewczętami. Bo czy może być coś istotniejszego, bardziej spektakularnego i wartościowego niż opowieści motocyklowe Ukochanego Klienta odegrane na oddziale szpitalnym jednego z dobrych, polskich aresztów? Ta wielka improwizacja oczarowała widzów – a było nas czterech (personel+ja) – i była jednym z ważniejszych doznań estetycznych w moim życiu. Takich zdarzeń było znacznie więcej, ale polskie jednostki penitencjarne gwarantują nie tylko rozwój duchowy i intelektualny. Dzięki strategii marketingowej jednej z koleżanek kilka razy zdarzyło mi się trafić na wyszukany, wręcz egzotyczny posiłek, którego wartość odżywcza była dodatkowo należycie zbalansowana, by pozytywnie wpłynąć na garnitur mięśni osadzonego. Takie historie nie zdarzają się na pewno w RPA. Nie ma kulturotwórczego tygla, nie ma krytycznej opozycji wobec wymiaru sprawiedliwości, nie ma naturalnego buntu. Czy ktoś tam konsultuje wpływ zabójstwa sędziego na dalszy przebieg postępowania? Nikt, bo wszyscy kochają sędziów i straszna jest z tego powodu nuda. 

Polscy aplikanci adwokaccy, zamiast zajmować się pisaniem sprzeciwu wobec skrócenia czasu aplikacji, powinni zrobić coś wartościowego i wysłać list do sędziów RPA. Trzeba ich wezwać, by zaprzestali zabijać kulturę więzienną i w końcu zrezygnowali z tych kaucji. To odnowi ducha narodu, który przecież całkiem niedawno zerwał z apartheidem, a ma problem z tak prostą rzeczą jak należyta represyjność wymiaru sprawiedliwości...